ฉันช่างโชคดี ที่มีเธออยู่ตรงนี้อย่างนี้
ไม่มีสิ่งใดจะดีกว่านี้อีก เธอว่าไหม
ไม่เคยเข้าใจ ความรักที่ดีมันเป็นแบบไหน
จนได้มารักเธอทั้งหัวใจ
เธอทั้งหัวใจ
ดั่งพรหมลิขิตให้เราพบกันสักที
ดั่งนาฬิกาคู่เข็มนับวินาที
ที่อยากให้มีเธอข้างฉันอยู่อย่างนี้จนตาย
เธอได้เข้ามาเติมเต็มหัวใจพอดี
และมันดูเหมือนว่าเรารักกันได้ดี
แต่อยู่ดีๆ เธอก็บอกว่าเธอไม่รัก
เหมือนว่าถูกฟ้าผ่า
ไม่มีแม้เพียงเมฆฝนเป็นสัญญาณ ให้ฉันเตรียมใจ
เหลือเพียงหยดน้ำตา
กับความอ้างว้างของคำสัญญาที่เธอเคยให้
ทิ้งมันเอาไว้ที่ตรงนี้
ช่วยบอกฉันทีว่ามันไม่จริงใช่ไหม
ช่วยบอกฉันทีว่าที่เธอบอกแค่ฝันไปเท่านั้น
ให้ฉันได้มีโอกาสอีกครั้ง
แต่เธอน่ะอย่าเพิ่งจากไป
ขอเวลาอีกได้ไหม
ให้ฉันยังได้เตรียมใจ
ก่อนที่ปล่อยฝันต้องสลาย
บอกรักฉันแค่หลอกๆ
แม้มันจะไม่จริงสักครั้ง
เหมือนว่าถูกฟ้าผ่า
ไม่มีแม้เพียงเมฆฝนเป็นสัญญาณ ให้ฉันเตรียมใจ
เหลือเพียงหยดน้ำตา
กับความอ้างว้างของคำสัญญาที่เธอเคยให้
ทิ้งมันเอาไว้ที่ตรงนี้
(เหมือนว่าถูกฟ้าผ่า)
(เหมือนว่ามีน้ำตา)
(ฝนก็เทลงมา)
เหมือนว่าถูกฟ้าผ่า
ไม่มีแม้เพียงเมฆฝนเป็นสัญญาณ ให้ฉันเตรียมใจ
เหลือเพียงหยดน้ำตา
กับความอ้างว้างของคำสัญญาที่เธอเคยให้
ทิ้งมันเอาไว้ที่ตรงนี้